ถ้าจะตอบตรงๆ แบบไม่อ้อมค้อม ก็จะต้องบอกว่า ไม่มีมาตรฐาน บางคนอาจจะเถียงว่า ก็กฏหมายมากมาย ยังจะว่าไม่มีมาตรฐานได้อย่างไร
กฏหมายส่วนใหญ่ ไม่มีมาตรฐานอ้างอิง เป็นข้อยุติในการนำไปสู่การปฏิบัติที่มีประสิทธิภาพได้อย่างเดียวกัน ข้อกำหนดทั้งหมดจะเขียนไว้อย่างกำกวม ให้เป็นการตีความของเจ้าหน้าที่ผู้บังคับใช้กฏหมาย ยกตัวอย่างเช่น กฏหมายเกี่ยวกับเครื่องจักร ไม่มีมาตรฐานอ้างอิงว่า เครื่องป้องกันอันตรายจากเครื่องจักรที่ดี หน้าตามันเป็นอย่างไร ทำให้เกิดช่องว่างในการปฎิบัติมากมาย ตั้งแต่ทำดีมาก ไปจนถึงไม่ทำอะไรเลย
มีให้พอสักแต่ว่ามี มีเพราะกฏหมายบังคับ ทำเพราะนายสั่ง แก้ไขเพราะฝรั่งอีเมลล์มาให้แก้ไข เร่งเพราะว่ามีอุบัติเหตุ มีคนเจ็บคนตาย รอไม่ได้เพราะตกเป็นข่าว ชาวบ้านประท้วง
อุบัติเหตุไม่ได้รับการป้องกันแก้ไขที่ Root Cause จริงๆ
ในต่างประเทศ เช่นสหรัฐอเมริกา เมื่อมีอุบัติเหตุเกิดขึ้นในโรงงาน ก็จะมีการสอบสวนหาสาเหตุที่เป็นต้นตอของปัญหา และนำผลการสอบสวนมาเป็นบทเรียน โดยมีทั้งรายละเอียดและข้อเท็จจริง แถมยังทำเป็นแอนิเมชันอย่างมืออาชีพไว้ให้ดูให้ศึกษา ลองคลิกเข้าไปดูเวปไซท์ขององค์กรที่ชื่อว่า CSB- Chemical Safety Board
บางคนอาจจะเถียงว่าก็แน่ละซี ประเทศเขาร่ำรวย งบประมาณมากมาย งั้นลองเข้าไปดูในเวป OSHA เวลาเขามีประเด็นอะไร เขาก็จะเผยแพร่ ไม่มีประเภทใช้ตัวย่อ บริษัท ว ผู้รับเหมา ก อะไรแบบนี้ ลองเทียบกับความปลอดภัยแบบไทยๆดูก็ได้ หน้านี้เป็นกรณีศึกษาที่ไม่ค่อยได้สาระอะไร เวปของหน่วยงานไทย
มาตรฐานด้านความปลอดภัยในประเทศไทย ไม่มีแหล่งข้อมูลที่รวบรวมไว้อย่างเป็นระบบ กระจัดกระจาย แม้แต่เว็ปไซท์ของหน่วยงานอย่างกระทรวงแรงงานเอง ยังไม่มีข้อมูลที่สถานประกอบการสามารถเข้าถึงได้ง่ายๆ ลองดูเทียบกัน OSHA A-Z ค้นอะไรก็เจอ หาอะไรก็มี แถมลิงค์ไปได้ไม่จำกัด
สถานประกอบการฝรั่ง แต่ผู้บริหารแถวบนเป็นคนไทย ก็จะบริหารแบบไทยแท้
บางบริษัทตลกไปกว่านั้น บริษัทแม่เป็นสัญชาติจีน มีสำนักงานใหญ่อยู่สิงค์โปร์ มีบริษัทลูกอยู่เมืองไทย แล้วต่อมาไปจัดตั้งเป็น Joint Venture กับบริษัทน้ำมันระดับโลก ตั้งโรงงานอยู่บนดินแปลงเดียวกัน มีถนนแบ่งกลาง สภาพของฟากถนนที่เป็นบริษัทร่วมทุนกับน้ำมัน ราวกับสวรรค์ ข้ามมาอีกฝั่ง นรกชัดๆ แบบนี้ก็มีอยู่จริงๆ เพราะเอานิสัยแบบเจ้าขุนมูลนายมาใช้ นั่นก็นิสัยแบบแท้ๆของเรา ยิ่งคลานเข่ามาได้ยิ่งชอบเลย
กระเบียดกระเสียน ขี้เหนียว ขี้ตืด ขี้โกง
คนงานลากอีแตะมาทำงาน ก็ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่อยากใส่รองเท้าเซฟตี้ดีๆ ก็ไม่จัดไม่หาให้พวกเขา กฏหมายต้องบังคับถึงจะจัดให้ บางที่อ้างส่งเดชว่าคนพวกนั้นเป็นลูกจ้างผู้รับเหมา ทั้งๆที่พวกเขาก็แค่คนงานเมียนมา คนเขมร ที่มีนายหน้าพามาสมัครงาน บางที่ขี้โกง คอรัปชั่น หักหัวคิว หักเปอร์เซ็นต์ผู้รับเหมา เล่นพรรคเล่นพวก นี่แหละแบบไทยแท้
ดีแต่พูด Lips Service
นี่ก็ส่วนหนึ่ง อาจจะด้วยเรื่องขี้ตืดขี้เหนียวของคนที่เป็นเจ้าของ เลยทำให้บรรดาพวก ผู้จัดการทั้งหลายทำอะไรไม่ได้มาก ก็งบมันไม่มีไง แถมเน้นแต่เรื่องผลิต เรื่องขาย เรื่องความปลอดภัยทำได้อย่างมากก็แค่ร้องเพลงคลอๆไป ร้องดังมากเดี๋ยวเด้ง
ไม่มีบรรยากาศที่เรียกว่า Engagement จริงๆ ส่วนมาก เกณฑ์มาเข้าฉาก
ด้วยความที่ไม่มีการแก้ไขปัญหา สภาพความเป็นอยู่จริงๆจังๆ เครื่องใช้อุปกรณ์โกโรโกโส พังแล้วพังอีก เอาเทปใสแปะแล้วแปะอีก ขอใหม่ก็ไม่ได้ ไม่มีงบ แล้วจะให้เชื่อว่า บริษัทให้ความสำคัญเรื่องความปลอดภัย มันก็เหลือเชื่อไปแล้ว ส่วนใหญ่ เน้นแจกเอกสารให้ท่องก่อนออดิตเตอร์จะมา เน้นไม่มีคาร์เป็นใช้ได้ เวลานายใหญ่ๆมา ถูกพื้นจนมันปลาบ